جان سه زندانی کردی که دست به اعتصاب غذا زنده اند در خطر است

٠٦.٠٧.٢٠١١

انقلاب سبز: در پی تداوم اعتصاب غذای چند تن از زندانیان سیاسی کُرد در زندانهای مختلف ایران، گروهی از فعالان تحت عنوان «کمپین حمایت از اعتصاب زندانیان سیاسی کرد»، با صدور بیانیه ای خطاب به مجامع بین المللی، نهادهای حقوق بشری، سازمان ها و جریان های سیاسی، خواستار واکنش آنها و “شکستن سکوت” در برابر وضعیت زندانیان سیاسی کرد شدند.

 

به گزارش جرس، در این بیانیه خطاب به سازمان ها و جریان های سیاسی و حقوق بشری تصریح شده است: در حالی که‌ جان چند انسان در خطر است، آیا جایز است نهادهای حقوق بشری سکوت اختیار کرده‌ و به‌ این مهم بی توجه‌ باشند؟آیا این عمل شما تبعیض وتقسیم حوزه‌های مبارزاتی را به‌ دو حوزه‌ خودی و غیر خودی در ذهن متبادر نمی کند؟

 گزارش شیرین فامیلی در تاریخ 26 ژوئن

منبع:رادیو فردا

متن کامل این بیانیه به شرح زیر می باشد:

 

هم اکنون بیش از چهل روز از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی کرد دربند در زندان های جمهوری اسلامی ایران می گذرد. چهار زندانی سیاسی کرد کمال شریفی روزنامه‌ نگار، النور خضری ، کامران شیخی و سید ابراهیم سیدی فعالین سیاسی هستند که‌ در اعتراض به‌ وضعیت نامساعد زندان و نقض حقوق زندانیان سیاسی به‌ اعتراض برخاسته‌ و دست به‌ اعتصاب غذای نامحدود زده‌ اند.

همزمان با اعتصاب غذای این زندانیان سیاسی شاهد نقض شدید حقوق بشر وعدم رعایت حقوق زندانیان سیاسی دیگر کرد هستیم. کامل فتح اللهی از جمله‌ این زندانیان سیاسی است که‌ شکنجه‌ و تعذیب خادمان جمهوری اسلامی منجر به‌ مرگ ایشان شد. انور حسین پناهی دیگر زندانی سیاسی است که‌ از وضعیت بد جسمانی رنج می برد و از کمترین خدمات پزشکی محروم است.

 

نقض حقوق بشر و برخورد غیر انسانی با فعالین کرد تنها به‌ این موارد ختم نمی شود و نمونه‌ های فراوانی از این دست داریم. ترور دولتی ، اعدام ، حبس های سنگین و… مواردی هستند که‌ همواره‌ در قبال ملت کرد و فعالین آن از آنها بهره‌ گرفته‌ شده‌ است.حبس و زندانی محمد صدیق کبودوند دبیر کل سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، اعدام فرزاد کمانگر و یارانش ، مرگ ابراهیم فتح اللهی زیر شکنجه ، حبس های سنگین فعالین سیاسی کرد و… تنها چند نمونه‌ از این دست هستند.

 

آنچه‌ در این بین مشهود است و تعجب و گمان ما را سبب شده‌ است، سکوت مجامع بین المللی ، نهادهای حقوق بشری ، سازمان ها و جریان های سیاسی در رابطه‌ با این موضوع است. دهشتناک تر از آن سکوت رسانه‌ای و سانسور خبری شبکه‌ های خبری در این رابطه‌ است. شبکه‌ ها و کانال های خبری دررابطه‌ با کوچکترین برخوردی با زندانیان سیاسی غیر کرد واکنش نشان داده‌ و آن را جهانی می کنند ولی در رابطه‌ با اخبار مرتبط با فعالین و سیاسیون کرد که‌ با بدترین وضعیت در زندان ها مواجه‌ هستند سکوت اختیار کرده‌ و آن را نادیده‌ می گیرند.

 

نمونه‌ این مهم را در اعتصاب غذای این فعالین سیاسی(کرد کمال شریفی ، النور خضری ، کامران شیخی و سید ابراهیم سیدی) مشاهده‌ می کنیم. در شرایطی که‌ حدود چهل روز از اعتصاب این زندانیان می گذرد ، کمترین پوشش خبری وبه‌ عبارتی دیگر عدم توجه‌ به‌ آنها را مشاهده‌ می کنیم.

 

ما مخالف پوشش خبری زندانیان و سیاسیون غیر کرد نیستیم و این اقدام شما را ارج می نهیم . آنچه‌ مد نظر ماست و اعتراض ما را برانگیخته‌ است برخورد دوگانه‌ شما در رابطه‌ با این مهم است.

 

این مجامع ، نهاد ها ، جریان ها و شبکه‌ های خبری با گذشت قریب به‌ چهل روز از اعتصاب این زندانیان هیچ گونه‌ واکنشی از خود نشان نداده‌ و سکوت اختیار کرده‌اند .

 

آیا سکوت و عدم توجه‌ شما نقض آشکار حقوق بشر نیست؟

 

در حالی که‌ جان چند انسان در خطر است، آیا جایز است نهادهای حقوق بشری سکوت اختیار کرده‌ و به‌ این مهم بی توجه‌ باشند؟

آیا این عمل شما تبعیض وتقسیم حوزه‌های مبارزاتی را به‌ دو حوزه‌ خودی و غیر خودی در ذهن متبادر نمی کند؟

 

بر اساس این مهم و برای احقاق حقوق زندانیان سیاسی کرد خواستار اصلاح خط مشی شما در رابطه‌ با این زندانیان و فعالین سیاسی کرد هستیم. به‌ شکلی که‌ از برخوردهای سلیقه‌ای و ابزارگونه‌ نسبت به‌ زندانیان سیاسی و تقسیم آنها به‌ خودی و غیر خودی جلوگیری شود. همچنین در رابطه‌ با فعالین و زندانیان سیاسی ارزشهای والای حقوق بشر و حفظ کرامت انسان ها مد نظر قرار گیرد.

 

گفتنی است همزمان با انتشار این بیانیه، درحالیکه بیش از شش هفته از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی کرد می گذشت، ابراهیم سیدی، یکی از این زندانیان اعتصابی، روز سه شنبه چهاردهم تیرماه به اعتصاب غذای خود پایان داد.

 

در گزارشی دیگر پیرامون اعتصابیون کرد، منابع خبری اعلام کرده اند که کمال شریفی، دیگر زندانی کرد که در زندان میناب تبعید و حبس خود را می گذارند و از چندی پیش دست به اعتصاب غذا زده است، از وضعیت جسمانی مساعدی برخوردار نمی باشد.

 

در زندان رجائی شهر کرج اعتصاب غذای سه زندانی سیاسی کرد ادامه دارد و هنوز مسئولان زندان به خواستهای آنها توجهی نکرده اند.

اعتصاب این سه زندانی در اعتراض به عدم اجرای اصل تفکیک زندانیان براساس جرائم و قراردان آنها در کنار زندانیان عادی با جرائمی همچون  قتل و قاچاق مواد مخدر است.

آنها  که از 24 روز پیش اعتصاب خودرا آغاز کرده اند، پیش از آن 50  روز در قرنطینه زندان رجائی شهر در شرایط بسیار نامناسب بهداشتی و رفاهی  نگهداری

 شده اند.

 

سه زندانی کردی که حدود 25 روز است دست به اعتصاب غذا زده اند، اعلام کرده‌اند در صورتی که مسئولان زندان به خواست‌های آنها بی توجهی کنند، اعتصاب خود را به صورت نامحدود ادامه خواهند داد.

به گزارش فعالان حقوق بشر در ایران، النور خضری و کامران شیخی و سیدابراهیم سیدی سه زندانی سیاسی کرد هستند که بیش از دو سال است در بلاتکلیفی به سر می‌برند. این سه زندانی قبلا در بند 350 زندان اوین حبس بودند و اخیراً به زندان رجایی شهر کرج و بند زندانیان عادی منتقل شده اند.

مسعود کردپور، روزنامه نگار در منطقه کردستان، در تایید خبر اعتصاب غذای این سه زندانی به رادیو فردا می‌گوید: « یکی از زندانیانی که از زندان مهاباد به آنجا منتقل شده، تماس گرفته و گفته است ما را از زندانیان سیاسی جدا و در میان سایر زندانیانی پراکنده کردند که به جرم‌های مختلف از جمله قتل و مواد مخدر زندانی هستند. اینها حتی امکان ملاقات ندارند، امکان تماس تلفنی آنها خیلی کم است و حکم‌های سنگینی دارند. این زندانیان به خاطر چنین مشکلاتی دست به اعتصاب غذا زده اند. در کردستان متاسفانه وضعیت بدتر از سایر مناطق کشور است و تعداد زندانیان هم بسیار زیاد است.»

افزون بر این سه زندانی، آن گونه که مسعود کردپور می‌گوید خبرهای پراکنده ای می‌رسد که حاکی از اعتصاب عذای دیگر زندانیانی است که در نقاطی دور از مرکز نگهداری می‌شوند: « ما آمار دقیقی از تعداد زندانیان به دست نیاوردیم ولی افرادی هستند که تماس می‌گیرند و ما خبرش را منعکس می‌کنیم حتی از زندان‌های جنوب کشور. به عنوان مثال روزنامه نگاری به نام شریفی اعتصاب غذا کرده که حالش وخیم است و فکر می‌کنم در شهر میناب زندانی است. وقتی اینها را با هم جمع می‌کنیم می بینیم اخبار این شهروندان ایرانی که به دلایل سیاسی زندانی شده اند آن طور که باید انعکاس پیدا نمی‌کند و حقوق شهروندیشان پایمال می‌شود بدون این که صدایشان به جایی برسد.»

بسیاری از فعالان حقوق بشر و مدافعان حقوق زندانیان می‌گویند خبر اعتصاب یا به طور کلی وضعیت زندانیانی که در زندان‌های دور از مرکز هستند، خیلی با تاخیر و کم منتشر می‌شود.

کاوه قریشی، روزنامه نگار کرد که در حال حاضر در برلین اقامت دارد، سه دلیل را در این مورد برمی‌شمرد: « عمده ترین دلیل این مسئله فشارهایی است که دستگاه‌های امنیتی و نظامی و مسئولان زندان به زندانیان این مناطق و به ویژه کردستان وارد می‌کنند که البته این شامل زندان‌های غیر مرکزی می‌شود که خارج از تهران و شهرهای بزرگ است. محدودیت ارتباطی این زندانیان با خارج از زندان دلیل دیگر است. تجریه نشان داده خیلی سخت خبرها از داخل زندان بیرون می‌آید و ملاقات‌هایی که صورت می گیرد با حضور ماموران زندان است. گذشته از این من فکر می‌کنم یک فشار تاریخی بر فعالان مدنی این مناطق وجود دارد و به نوعی هزینه فعالیت‌های مدنی دراین مناطق بسیار بالا است. به عنوان مثال در مورد سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان که سازمان فعالی بود در زمینه رسیدگی به وضعیت اطلاع رسانی زندانیان کرد، حال علاوه بر بازداشت آقای کبودوند، بنیان گذار آن که به 11 سال زندان محکوم شده و زندانی است، تقریبا می‌توان گفت تمام اعضای این تشکل مدنی با محدودیت‌های بسیار زیادی روبرو شده اند. نکته دیگری که باید اشاره کنم، نگاه نابرابری است که رسانه‌های داخلی و حکومتی نسبت به پوشش اخبار غیرمرکزی دارند. آنها به صورت کلی اخبار مربوط به زندانیان پوشش می‌دهند.»

افزون بر سه زندانی که در زندان رجایی شهر دست به اعتصاب غذا زده اند، سه زندانی سیاسی دیگر به نام‌های رمضان احمد کمال، داوود عبدالهی و رمضان سعیدی در بند زندانیان عادی این زندان نگهداری می‌شوند که خواستار انتقال به بند زندانیان سیاسی هستند، ولی مسئولان زندان تا کنون به خواست‌های آنان توجهی نشان نداده اند.

چاپ کنید    برای دوستان خود بفرستید

4629